30 oktober 2013

​​​

Ondertusen ben ik al langer dan een weekje thuis in Nederland. Dus het werd tijd om de laatste avonturen van mijn moeder en ik samen te vertellen! Na de vogel-spot-tour zijn we de bus ingestapt, 5 uurtjes later aangekomen in Liberia om daar Parque Nacional Rinon de la Vieja te bezoeken. Hier was ik al geweest voordat mam was aangkomen. Het is een vulkanisch gebied dus tijdens het wandelen door het tropisch regenwoud hebben we ook een aantal geisers, modderbaden en hot springs gezien. Het water is zo'n 80 graden dus iets te warm om echt te gaan badderen. Hier hebben we wat aapjes gezien, coaties (een soort van wasberen), leguanen en een aantal hele grote sprinkhanen met enorme voelsprieten die alle kanten opgaan alsof ie een radiozender zoekt.

 

Daarna was het tijd voor een beetje playa, als eerste Tamarindo Beach. Hier hebben we heerlijk een aantal dagen in de zon op 't strand gezeten, krabben en schelpen gezocht en een stapel leesboeken verslonden in de hangmat. Daarna zijn we verder gegaan naar Samara Beach. We moesten 3 lokale bussen nemen om van Tamarindo naar Samara te reizen, dit zou ons 5 euro kosten p.p. De hostels in Costa Rica bieden ook overal shuttlebusjes aan: je wordt dan voor de deur van het hostel opgehaald en voor de deur van de bestemming weer afgezet. Een stuk handiger dan bus in, bus uit, hopen dat je backpack nog in de bagageruimte ligt (want de bus stopt om de paar km om iemand erin of eruit te laten en vooral de uitstappers willen nog wel eens "perongeluk" een andere tas meenemen) op het busstation zoeken welke bus we moeten nemen naar de volgende plek, uitzoeken of die bus ook op dat busstation vertrekt want elke maatschappij heeft zijn eigen busstation, en dit dus 3 keer... Aangezien er heel wat andere reizigers (lees Amerikanen) ook de shuttlebus namen informeerden we even naar de prijs: 50 US$ oftewel meer dan 35 euro! Voor hetzelfde ritje bijna 10x duurder. "Ja maar" zei de verkoper "dan zit je wel naast echte Costaricanen in de bus hoor".... Huh?? Dat is toch juist het leuke van het reizen? Met de lokale bevolking kletsen, mijn spaans oefenen en hun cultuur leren kennen?

 

Die 3 lokale bussen dus gewoon genomen en overleefd. Nou, de weg leek wel een wasbord! Bij aankomst waren onze nieren en lever van plaats verwisseld. In Samara hebben we ook weer een paar dagen op 't strand in de zon of hangmat gelegen! Het was een heerlijke uitrust-week! Vervolgens zijn we naar de andere kant van Costa Rica gegaan, naar Quepos om Parque Nacional Manuel Antonio te bezoeken. Hier hebben we weer een aantal dagen in het tropisch regenwoud gewandeld en gewerkt aan ons bruine kleurtje op het strand. En toen was het tijd om terug te gaan richting San Jose... richting vliegveld... richting huis! Het besef kwam toen ineens dat het de reis dan echt afgelopen was. Een dubbel gevoel: ik heb een supermooie reis gemaakt, veel lieve mensen leren kennen, mezelf iets beter leren kennen. Maar ik had ook zin om weer naar huis te gaan, vrienden en familie weer te zien en ow ow ow wat heb ik het Nederlandse eten gemist! Op 15 oktober zijn mam en ik dus samen via Atlanta naar huis gevlogen en goed aangekomen!

 

 

Nog wat statistieken en feitjes:

 

• Ik ben in totaal 274 dagen van huis geweest waarvan 79 samen met Maud.

• Ruzies hebben we niet vaak gehad, irritaties iets meer. De schade is beperkt gebleven tot wat blauwe plekken :)

• Ik heb tijdens deze reis 4 vluchten gehad, 27 boottochten (waarvan de langste wel 5 hele dagen duurde), 2 keer op een paard gezeten, 5 fietstochten gemaakt, 2 treinritjes, 56 lange busritten (en met lange bedoel ik langer dan 5 uur) en natuurlijk ontelbare taxi- en tuktukritjes.

• Ik heb 9 verschillende landen bezocht en ben 26 keer een grens gepasseerd.

• Ik heb 1 keer het Nederlandse volkslied gehoord tijdens Koninginnedag in Sucre.

• Ik heb in totaal 2996 foto’s gemaakt, valt mee toch? 

• Er is 1 postpakket en talloze kaartjes naar huis gestuurd, die gelukkig allemaal zijn aangekomen. Ik heb 2 pakketten in Bolivia van thuis ontvangen met heerlijke Nederlandse dropjes en paaseieren. De dropjes heb ik proberen te delen maar echt niemand vond het lekker.

• Ik heb tijdens de gehele reis meer dan 50 boeken gelezen. De 3 boeken van de Hongerspelen, De rechterhand van de duivel (over het Cali-drugsartel) en het boek Marching Powder (over de cocaine-handel in de Boliviaanse gevangenis) zijn echte aanraders!

• Mijn website is tijdens de reis vast heel vaak bezocht. maar door mijn gebrek aan kennis van websites weet ik niet hoe vaak.... Als iemand me hiermee kan helpen dan hoor ik 't graag. Ik ben toch wel benieuwd hoeveel bezoekers mijn website gehad heeft. 

• Vier zonnebrillen hebben de reis niet overleefd....

• Het eerste wat ik thuis gegeten heb was gewoon een bruine boterham met kaas, heerlijk!

• Waar ik thuis nog aan moet wennen, is dat het wc-papier gewoon in de wc gegooid mag worden en dat het ontzettend koud is hier. 

• Wat ik het nu al mis van het reizen: de salsa- en reggaetonmuziek, het spaans praten, elke dag opstaan met het gevoel van "wat zal ik nu eens gaan doen", de hele sfeer dat iedereen lekker buiten op straat is en natuurlijk de zon!

• Wat ik helemaal niet mis nu ik weer thuis ben is het constant nagestaard en nageroepen worden door mannen, de altijd aanwezige drukte op straat met claxonerende taxis en straatverkopers, het onderhandelen in elke winkel omdat ze me overal 2x zoveel wilden laten betalen vanwege mijn haarkleur en het gedoe om 's avonds laat niet meer alleen de deur uit te kunnen.

 

Back to reality dus! Weer bij pa en ma logeren, toch onverwachts een nieuwe baan zoeken, een nieuwe woonplek regelen maar vooral weer lekker blijkletsen met vrienden en bekenden! Iedereen ontzettend bedankt voor het volgen van mijn reis en vooral voor de leuke berichten op mijn site en via facebook. De verhalen van Maud kun je hier nog bekijken. Ik hoop dat jullie mijn verhalen met plezier gelezen hebben en dat ze misschien inspiratie gegeven hebben voor een reis die jij nog ooit wil maken. Ik heb in ieder geval weer wat landen op mijn eigen bucketlijst toegevoegd... Nicaragua... Guatemala... Cuba... vamos a ver...

 

 

Last but not least... de prijsvraag!

 

Numero 1: Welke bekende koninklijke dame komt oorspronkelijk uit Buenos Aires?

Dat was natuurlijk onze eigen Maxima.

 

Numero 2: We hebben een aantal lange busritjes over de beroemde Ruta 40 gemaakt: Met meer dan 5000 km de langste snelweg in Argentinië en zelfs een van de langste snelwegen over de hele wereld. Als je deze helemaal van noord naar zuid zou rijden, door hoeveel provincies kom je dan?

Dan kom je door 11 provincies

 

Numero 3: Op mijn Bucketlist-pagina staat een foto van een enorme hand in de Atacama Desert. Deze hebben we helaas niet gezien, waarom niet?

In de eerste zin van deze blog stond geschreven "Vanuit La Serena zijn we in 1 busrit doorgegaan naar San Pedro de Atacama". Deze 

beroemde hand ligt bij de stad Antofagasta, ook in de Atacama woestijn maar wel bijna 400 km verderop.

 

Numero 4: Ik ben natuurlijk naar Ruta 36 geweest. (de kroeg waar je cocaine kan kopen d.m.v. het bestellen van een Rum & Coke) Het is alleen al bijzonder om al die gringo's uit hun plaat te zien gaan. Maar de vraag is nu, heb ik een Rum & Coke besteld, of toch niet?

Nee natuurlijk niet! Ik was daarom ook echt verrast dat de meeste antwoorden van jullie "ja" waren??

 

Numero 5: Het colombiaanse spel met de klei, buskruit en metalen schijf, hoe heet het?

Dit spel heet Tejo

 

Numero 6: Arnold Schwarzenegger heeft een lange, Michael J Fox heeft een korte. Madonna heeft er geen en de Paus heeft er wel een maar gebruikt em nooit. Rara wat is dit...

Dat is natuurlijk een Achternaam!

 

Op dit moment hebben Tamara G. en Wil P. de meeste vragen goed. 

Hierbij de laatste vraag.... succes dames!

 

Numero 7: Hoeveel stempels zijn er tijdens deze reis in mijn paspoort gezet?