29 januari 2013
​
Ondertussen zitten we alweer een weekje in het zuiden van Argentinië. Vanuit Buenos Aires hebben we een bus genomen langs de oostkust omlaag. Dat ritje van 1330 km duurde maar liefst 18 uur maar was wel relaxed: de stoelen zijn enorm breed en kunnen heel ver naar achteren zodat je fatsoenlijk kan slapen. Het eten (met glaasje rode wijn bij het diner!) is inclusief en we mochten meedoen met een potje bingo (wat we afgeslagen hebben omdat wij zuunige Hollanders dachten dat het ons vast geld zou kosten om mee te mogen doen maar 't bleek gratis te zijn).
 
Puerto Madryn is een klein dorpje aan zee waar je vooral veel watersporten kan doen: kitesurfen, zeilen, kanoën, windsurfen en natuurlijk in de zon bakken. Omdat er aan de oostkust van Argentinië weinig te doen is (in vergelijking met de westkust) hadden we bedacht om dit als enige tussenstop te nemen naar Ushaia. Vanuit Puerto Madryn hebben we een dagtour gedaan naar Peninsula Valdes (een schiereiland 100 km verderop) en daar honderden zeeleeuwen en pinguïns gezien. Echt super! Die zeeleeuwen maakten behoorlijk wat herrie want het was paartijd en de mannetjes moesten zo stoer mogelijk overkomen om zo de leuke zeeleeuwinnen (??) te scoren. Op zich wel vergelijkend met mannen in de kroeg die wat te scoren willen...

Ons plan om daarna naar Ushaia te gaan hebben we een beetje aangepast. Vluchten waren 3000 pesos, met de bus maar 1000. Voor een budget-traveller als ik die nog 11 maanden te gaan heeft is bezuinigen een soort van sport geworden. Maar die goedkope busrit bleek nogal een enorme lange zit, en voor wat? Ushaia is dé plek om een cruise naar de zuidpool te maken (die we niet gaan doen omdat een tochtje van 7 week net zoveel kost als mijn budget voor 1 maand), om pinguins en zeeleeuwen te zien (die we dus al in Puerto Madryn gespot hadden) en omdat het "El fin del Mundo" oftewel het einde van de wereld is. Dus we bedachten om dat over te slaan en dan maar meteen door te gaan naar El Calafate. (ons plan na Ushaia). Heel slim achteraf gezien... toen we de bus namen bleek dat we eerst naar de stad Rio Gallegos moesten (1220 km - 16 uur) om daar 4 uur te wachten op het station (in the middle of bloody nowhere) en toen nog een andere bus naar El Calafate (310 km - nog es 5 uur). Dus net zo'n ellende als naar Ushaia, maar deze keer hebben we we meegedaan met de gratis bingo. Ik heb helaas niks gewonnen. En maud was na 5 getallen in het spaans de kluts al kwijt. Dus toen we aankwamen waren we allebei gaar... meer dan 25 uur bussen in 4 dagen = géén aanrader!



Uiteindelijk hebben we onze goeie zin weer gevonden en het dorp bekeken en wat tripjes geboekt. Meteen daarna zijn we de bergen ingegaan voor een avontuurlijk middagje: Canopy (kabelbaan), abseilen (wat niet meer eng is als je al ooit de Euromast overwonnen hebt) en bergbeklimmen. We waren al gaar maar na het bergbeklimmen hadden we ook nog spierpijn, maar het was echt de moeite waard! Tja het leven van een backpacker gaat niet over rozen... het is soms hard werken. In ons hostel mochten we bijvoorbeeld geen eigen-gekochte drank gebruiken omdat daar een bar was. Zaten we daar met onze 2 pakken wijn, dan moet je creatief zijn. Gelukkig was mijn handtas precies het formaat van het pak wijn zodat ik af en toe stiekem onze alcohol-behoefte kon bijvullen. Verder was ons hostel behoorlijk saai - vooral als je net uit Buenos Aires komt - waardoor we de avond gevuld hebben met poolen met wat Duitsers... je moet wat he....



El Calafte een klein gezellig klein dorpje: het leek wel Oostenrijk met de houten huisjes, outdoor-winkeltjes, ski-verhuur en besneeuwde bergtoppen. De reden dat men hier naartoe komt is beroemde Perito Moreno Gletsjer, deze hebben we gisteren beklommen. Ik heb al eerder een gletsjer beklommen in New Zealand maar deze was een stuk groter: waar de gletsjer eindigt in het meer is deze wel 60 meter hoog en 5 km breed. In de bergen waar ie begint dus zelfs nog hoger. Per dag schuift de gletsjer ongeveer 2 meter vooruit waardoor er aan het einde steeds grote stukken ijs afbreken. Echt geweldig om te zien: Het geeft een enorme herrie alsof het keihard onweert, en daarna vallen er enorme brokken ijs in 't water.



Het was echt vreemd om te beseffen dat ik 3 dagen eerder nog in bikini en flipflops liep en gisteren in - let op, komt ie – hemd, longsleeve, trui, windstopper, panty, spijkerbroek, thermosokken, bergschoenen, muts, handschoenen, sjaal en jawel ook nog een zonnebril. Maar het was echt een geweldige dag! Eerst zijn we naar alle uitzichtpunten aan de onderkant van de gletsjer geweest (om die brokken ijs te zien vallen), toen nog een boottocht langs de rand. En als toppunt een klimtocht van ruim 3.5 uur op ijs met spikes, hakbijltjes en onze 4 lagen kleding. We hadden 2 gidsen die steeds stukjes voor ons uithakten, een soort van trapjes om omhoog te klimmen. En we hebben stukken over kloven moeten springen waarvan je denkt "Als ik daar toch es inval... dan ben ik weg". Gelukkig hadden we een tuigje om, just in case. Maar we hebben niemand achtergelaten, we zijn veilig weer thuisgekomen. Met nog meer spierpijn, dat wel...