22 februari 2013

​
Na heel was busritjes dus eindelijk in Bariloche aanbeland. We kregen een kamer met 8 bedden incl. prive-badkamer maar we waren gelukkig helemaal alleen, heerlijk rustig! Bariloche is hét Tirol van Argentinië omdat het een bekend skigebied is. Maar ook omdat veel inwoners oorspronkelijk uit Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en Hongarije komen. Een mooi plaatsje, maar zo toeristisch als Alkmaar tijdens de kaasmarkt. Nu is het hartje zomer dus konden we geen sneeuw happen. Maar aan de blokhutten en andere houten huisjes/winkels is toch goed de overeenkomst te zien. Ook de familie Zorreguieta gaat hier altijd op wintersport in hun eigen vakantiehuisje. Máxima ging hier met Willem-Alexander skiën in 1999 toen ze hem aan haar familie voorstelde. De broer van Maxima (Martin) heeft hier in de buurt een restaurant. We hebben nog bekeken of we dat konden bezoeken maar het was teveel gedoe met het openbaar vervoer en we hebben geen rijbewijs meegenomen om een auto te huren.

Voor 't eerst sinds Buenos Aires hebben we weer eens een Mc Donalds van binnen gezien. Je wordt hier doodgegooid met “asados” (barbecues) en daar hadden we even genoeg van. Maud en ik houden nogal van kant-en-klare stukjes vlees: worst en hamburgers enzo. Daar doen ze hier niet aan: hier zijn het smerig-uitziende onbekende stukken dier, met botten en veel vet. Toen we in Coyhaique (Chili) waren hebben we een mix-grill besteld voor 4 personen.... nou er lagen zelfs gevlochten gevulde darmen, nieren en lever tussen! Gelukkig is Bariloche ook bekend om z'n chocolade, die hebben we geproefd en het was heerlijk!

En we zijn gaan raften! Maud had het al eerder gedaan in Costa Rica maar hier bleek het er iets wilder aan toe te gaan! Ik vond het super, totdat ik achterover de boot uitvloog in een stroming tussen de rotsen. Je wordt zo wild die boot uitgeslingerd dat je even niet meer weet wat boven, onder, links of rechts is. Toen ik eindelijk doorhad wat boven was, bleek ik onder de boot te zwemmen. Neus en mond... alles vol water, maar gelukkig niet verzopen. Daarna had ik wel een beetje schrik, maar het is me gelukt om de rest van de trip binnenboord te blijven.
 

Bariloche ligt aan een groot meer en dichtbij Parque Nacional Nahuel-Huapi. Super uitzicht met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Hier hebben we ook een wandeltocht gemaakt naar een zwarte gletsjer en een gletsjer die eindigt in een grote waterval. Weer een dagje met veel foto's en een boel spierpijn. Ben die dag ook op een scherpe steen gaan zitten en had daardoor een gat in mijn broek. Dus voor 't eerst iets moeten kopen wat niet op de inpaklijst stond: een naaisetje. De avonden hebben we vooral gevuld met potjes poolen (hier zijn we ondertussen erg goed in!) en af en toe een wijntje in de kroeg. Men drinkt hier nogal wat Jägerbombs (Jägermeister + redbull) en Irish Carbombs (Guinessbier + Baileys). Harstikke leuk maar we houden 't liever bij de bekende drankjes. Verder zijn we ook een keer bij een strandfeestje beland. Super gezellig met een live-bandje. Helaas was het in Barioche “slechts” 15 graden dus echt op het strand bakken was geen optie. Gelukkig kunnen de sjaal en jas weer in de tas want de volgende bestemming is Mendoza!

Mendoza ligt weer een stuk verder naar het noorden en is de bekende wijnstreek van Argentinië: 80% van alle Agentijnse wijn komt uit deze provincie. Dus hebben we een fiets gehuurd om een aantal bodegas (wijnfabrieken) te bezoeken. Nou, nadat we zeker wisten dat het zonder dirtroad of bergen zou zijn, want die 50 tinten blauw wilden we niet nog een keer meemaken. We hadden 12 bodegas om te kiezen en we hebben er uiteindelijk 3 bezocht: een klein familiebedrijf wat “maar” 60.000 flessen per jaar produceerde. Een enorme fabriek die volgens mij dat aantal flessen per dag zou kunnen maken. En een bedrijf waar ze olijven kweken, dulce de leche (heerlijke caramelsaus) en jam en zelfs Absint maken. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het wordt aangestoken met een beetje suiker op een lepel. Het gaf behoorlijke vlammen want het drankje heeft maar liefst 70% alcohol. Het smaakte voor geen meter maar we kunnen in ieder geval zeggen dat we het ooit geproefd hebben. Er is dus ondertussen al iets in het souvenir-pakket beland :) Hopelijk gaat het de komende 10 maanden overleven in mijn tas!

Verders is het hier bloedje heet, zo tussen de 40 en 42 graden. Dus we zijn erg blij met een hostel met zwembad. En we zitten midden in de straat met alle bars en restaurantjes zodat we niet te ver hoeven wandelen als we honger hebben. Eindelijk hebben we ons eet-ritme ook aangepast aan het leven hier. We zaten de afgelopen 4 weken nog in de “6-uur-avondeten”-routine van thuis. Hier eet men iets kleins om 6 uur en pas om 10 uur 's avonds komt een groot bord warm eten op tafel. We zaten vaak helemaal alleen in een restaurant omdat we natuurlijk ruim 3 uur te vroeg waren. Op zich geen ramp, alleen een beetje ongezellig. Het is pas echt lastig als je op stap wil, dat begint hier pas na 2 uur 's nachts. En als je om 7 uur klaar bent met avondeten is wachten tot 2 uur echt te lang. Dus nu doen we ook mee met de siesta hier.... lekker een paar uur op bed liggen 's middags. Hier kan ik echt wel aan wennen!