15 augustus 2013

​​

Het heeft even geduurd maar hier weer een nieuw avontuur... Ik maak mijn website op m'n laptop die ik bij heb. Helaas kwam er tijdje een week geleden wat vuurwerk uit het stopcontact toen ik de oplader aansloot. Dus oplader kapot en een grote ellende om een nieuwe te vinden. De website, facebooken, backup voor mijn foto's, het was allemaal even niet mogelijk. Al ben ik vooral opgelucht dat alleen de oplader overleden is en niet de gehele laptop.

 

Anyway, na de walvissen-boottocht ben ik naar Baños gegaan, de plek voor allerlei avontuurlijke toestanden: wildwaterraften, bungee-jumpen, parasailen, abseilen enz enz. En hier is ook de beroemde Ruta de La Cascadas, zo'n 20 watervallen verspreidt over 60 km. Ik heb een dag een fietske gehuurd, slechts 20 km gefietst, en toch genoeg watervallen gezien. De dag daarna was het tijd voor het echte werk: canopy: abseilen van watervallen. Voor mijn reis heb ik met Pascalle de Euromast “gedaan”. Deze was 180 meter hoog en vond het niet eng. Dus een aantal watervallen van zo'n 25 meter afdalen zou een piece of cake moeten zijn. En toch had ik het behoorlijk benauwd! De wanden van de watervallen waren spekglad, vol met algen en mos dus glibberig. Maar met een klein schopje onder m'n hol is het toch gelukt. Daarna ben ik naar de hoofdstad Quito gegaan. De stad gezien, gewetwel, mooie koloniale gebouwen, het “binnenhof” met de presidentiele gebouwen van Ecuador, Plaza Mayor. Aangezien ik vorig jaar al een stukje Ecuador gezien heb, ben ik deze keer snel door het land gereisd. Na 12 dagen Ecuador de bus genomen naar Colombia, en wel Cali.

 

Ik had van tevoren het idee (net zoals velen) dat Colombia niet echt veilig is. Maar heb ook ondertussen heel veel mede-reizigers onmoet die zeiden dat het prima te doen was en dat Colombia een van de mooiste landen van Zuid Amerika is. Dan zijn ze vast niet in Cali geweest... Op de eerste dag ben ik (met mijn Ierse travelmate) overvallen door 2 jochies op een motor met een mes. Om een uur of 12 overdag, voor de deur van ons hostel. Ik had kunnen wegrennen, kunnen vechten, om hulp kunnen roepen maar het ging zo snel dat we onze tas meteen afgegeven hebben en ons omgedraaid hebben naar het hostel. Politie aangifte, stress, tranen, de hele mikmak. Uiteindelijk ben ik niks bijzonders kwijtgeraakt, alleen is mijn happy-travels-mindset even weg. Daarna zijn we nog een uurtje het centrum doorgelopen maar we waren allebei zo geschrokken dat we er niet meer van konden genieten. Cali staat bekend om de beste Salsa barretjes van 't land en je kan er goed op stap gaan. Niet nodig om it te leggen dat we daar echt geen zin meer in hadden. Die 2 dagen hebben we aan het zwembad gehangen met een leesboek.

 

Na Cali zijn we naar Salento gegaan, een klein dorpje in de koffie-regio van Colombia. Heerlijk rustig, superveilig gevoel, wandelen in de bergen, een koffietour gedaan om het hele proces van bonen planten tot bakkie pleur te zien. En 2 avonden heb ik me bezig gehouden met de nationale sport van Colombia! Je hebt een bak klei van 1x1 meter, daarin liggen 4 opgevouwde papiertjes met buskruit erin. Deze papiertjes liggen precies op een metalen ring in de klei. Vervolgens ga je een meter of 10 (dit is de beginners-versie - de professionals gooien van 20 meter afstand) verderop staan en gooi je een metalen schijf zoals een ijshockey-puck, in die bak klei. Als je schijf op het buskruit landt dan hoor je een keiharde knal, en de boel ontploft! Echt een ontzettend leuk spel, dingen laten ontploffen. En de Colombianen spelen het ook nog met een aantal biertjes achter de kiezen.

 

Na Salento ben ik een aantal dagen in Bogota geweest, hetzelfde als in Quito: De stad gezien, gewetwel, mooie koloniale gebouwen, het “binnenhof” met de presidentiele gebouwen van Colombia, Plaza Mayor. En heb een aantal keren met Angela afgesproken. Ze woont in Bogota en heeft 2 jaar geleden in Sevenum als au-pair gewerkt. Dus het was heel leuk om haar weer eens te zien. Daarna Medellin. Deze stad was vroeger dé drugsstad van Colombia door het Medellin-Kartel onder leiding van de rijste drugsbaron ter wereld: Pablo Escobar. Hij begon z'n carriere door het stelen van grafstenen en auto's en uiteindelijk handelen van cocaine. Op z'n hoogtepunt verdiende hij 1 miljoen US$ per dag. Grote concurrent was het Cali-Kartel, en door die 2 bendes was het tot een aantal jaar geleden onmogelijk om door Colombia te reizen. In die tijd werden ook allerlei politieke figuren omgekocht, en als ze niet mee wilden werken, gewoon doodgeschoten. Mister Escobar is o.a. verantwoordelijk voor de moord op 3 presidentskandidaten, diverse bomaanslagen en zo'n 8000 moorden. Ik heb een tour gedaan langs een aantal van zijn huizen en we hebben ook zijn broer ontmoet. Indrukwekkend allemaal.

 

En na 4 grote steden op een rij ben ik toe aan iets nieuws... The Caribbean Coast!

Volgende verhaal zal waarschijnlijk geschreven worden vanuit een hangmat met een pina colada in de hand!

 

En weer tijd voor een question... numero 5
Het colombiaanse spel met de klei, buskruit en metalen schijf, hoe heet het?