13 oktober 2012

​

​Jeetje, we zijn der! Drie uurtjes gevlogen naar Madrid, 11 uur naar Lima. Er zat een mevrouw naast me uit een dorp in de jungle van Peru die me genoeg tips mee heeft gegeven om het hele land te zien. Ik mocht zelfs volgend jaar op de koffie komen en logeren dus hoppa: de eerste uitnodiging is binnen. Meteen weer een boel spaans bijgeleerd: 11 uur spaans ouwehoeren is ook zoveel leuker dan uit een schoolboek woordjes stampen. In Lima de groep ontmoet waar ik de komende tijd mee ga rondhangen (uit Heijen, Nuenen, Oss, Venray... we hadden kunnen carpoolen dus). De eerste dag had ik wat problemen met pinnen. Ik was nog vergeten mijn pinpas om te zetten van Europa naar Wereld en was ook nog de Raboreader vergeten. Maar met wat hulp van medereizigers is het allemaal opgelost. Kreeg het wel een beetje benauwd na 2 dagen geld lenen van vreemden!

​

We zijn 2 dagen in Lima geweest. O.a. naar Huaca Pucllana: een opgraving van een piramide uit de Inca-tijd, deze ligt middenin de stad. Grappig: er loopt een drukke straat dwars door die opgraving terwijl het toch een bijzonder stukje geschiedenis is. Hoe dat kan? Die Peruanen hadden niet veel interesse in al het Inca-spul, totdat ze ontdekten dat er toeristen op af kwamen en dus dat ze er geld mee konden verdienen. Sindsdien verzorgen ze hun Inca-overblijfselen een stuk beter! Daarna hebben we in het centrum rondgewandeld. Heel bijzonder, iedereen ruim 20 cm kleiner dan ik zelf ben, allemaal pikzwart haar. Mensen die je aanstaren en kindjes die je nawijzen...

​

Het oude centrum was mooi, Lima totaal wat minder... Er hangt een grijze mist boven de stad waardoor het er gewoon niet gezellig uitziet. In totaal wonen er 9 miljoen mensen, waarvan de helft niet echt in de beste situatie. Er zijn 40 woonwijken waarvan je er 9 moet vermijden volgens de Lonely Planet omdat ze te gevaarlijk zijn (ook overdag). Onze gids wist wel een goed visrestaurant in een van de slechte wijken van de stad dus zijn we er wel geweest. Met een taxi tot aan de deur een groep van 10 is het gevaar natuurlijk veel minder. En ook al zijn die krottewijken gevaarlijk, ik ben dan wel zo nieuwsgierig dat ik stiekem toch wel wil zien hoe die mensen daar leven. We hebben de beroemde Peruaanse
gerechten Cheviche (rauwe visschotel) en Causas (aardappelpuree met gekookte eieren) geprobeerd.

​

Moest erg wennen aan de drukte hier! Auto's sjezen over straat, verkeerregels kennen ze niet echt. Bij elk stoplicht staan een stuk of 2-3 straat verkopers die aan het raam hun spul willen kwijtraken. In de bussen in Nederland hand zo'n lichtbak met tekst bij welke halte je bent, hier staat er een of andere Pablo in de deuropening (deuren staan altijd open) te schreeuwen welke halte het is, net voordat ze stoppen. We hadden zo'n leuke bushalte voor de deur dus elke 3 minuten hoorden we de naam van onze straat even geroepen worden, die we dus nu ook uit ons hoofd kennen.

​

Daarna naar Arequipa gevlogen, ook een stad maar heerlijk rustig en gezellig! Hier krijg je pas het echte Peru gevoel door al die dames met 2 vlechten en hoedjes. De mensen zien er echt uit als indianen. We zitten nu 2400 mtr hoog en ik had ondertussen al wat kwaaltjes. Toch maar even de klachten van hoogteziekte gelezen en jawel, en stuk of 4 kon ik afvinken. Ook de eerste buikgriep was in the pocket. Had 2x mijn tanden gepoetst met water uit de kraan (niet doorgeslikt, alleen gespoeld) en dacht dat het wel mee zou vallen. Maar nee hoor, mijn buik al compleet van slag. Om de hoogteziekte tegen te gaan kun je iets met coca bladeren nemen. Ja, dat spul waar cocaine van gemaakt wordt. Je kan blaadjes kauwen, thee drinken of snoepjes en koekjes met coca thee eten. Ik laat het bladeren kauwen maar zitten, het smaakt voor geen meter en je krijgt er behoorlijk smerige tanden van. Maar het helpt wel!

​

We hebben hier in Arequipa de Plaza de Armas (groot plein) bekeken en daarna de markt gezien. Echt geweldig al die stukken varkenspoot, gebakken kikkers en rijen fruit! Ook zijn we naar een museum over het bekende meisje Juanita geweest. Bergbeklimmers vonden per ongeluk een mummy van een meisje bij een vulkaan hier in de buurt. Ze hebben haar meegenomen (met natuurlijk als het andere spul wat ze vonden als kruiken en kleding) en nu is ze Juanita genoemd en ligt hier in het museum. Haar verhaal is echt heel bijzonder (ze is geofferd door haar Inca-stam - en bedankt! -  en zo is ze een beroemdheid geworden hier) maar uiteidelijk is het toch een lijk in een diepvries waar je naar staat te kijken...Ik heb hier ook mijn eerste inkopen gedaan, een portomonee en tas met van die mooie kleurtjes. Ik ben normaal te schijt om af te dingen maar het is me toch gelukt! Het kost ook allemaal niks hier! Een avondje uit eten met een flesje (620 ml!!!) bier, kost bij elkaar toch wel 6 euro!

Verders heeft onze gids Gustavo ook een lesje Pisco Sour mixen gegeven. Een cocktail van Pisco, eieren, limoensap en suiker. Sterk spul, en ook met die groote hoogte zorgt dat je goed slaapt. Heb op dit moment nog steeds last van een jetlag. Val 9 uur 's avonds om en ben 4 uur 's nachts al klaar wakker. Maar goed, alles is hier verder geweldig, ik heb het super naar m'n zin!

​​

Beso xx aan iedereen daar!

​​​​

​