12 januari 2013

​

Het is al zover, de laatste dag thuis, de laatste spulletjes bijeenrapen, de laatste keer in mijn eigen bedje... Mijn verwachtingen voor onze reis zijn hooggespannen, hoewel ik dit enorme avontuur natuurlijk ook best een beetje eng vind. Gelukkig begin ik deze reis niet alleen & ben je als backpacker ook nooit écht alleen... Ik heb ondertussen iedereen wel nog even gezien, geknuffeld en gedag gezegd. Maar besef nog niet helemaal dat het nog 11 (!!) maanden gaat duren voordat ik iedereen weer zie. Toch raar!

​

Natuurlijk zullen er momenten zijn waarop ik me afvraag waar ik in godsnaam aan begonnen ben. Als ik bijvoorbeeld met buikloop 15 uur lang in een stinkende, bloedhete bus zit, met op mijn schoot (behalve die enorme rugzak) ook een vrouwtje, met op háár schoot weer drie peuters en een kooi met kippen, terwijl ik ondertussen ook nog eens alert moet blijven voor eventuele zakkenrollers. Het onbekende, andere taal, cultuur, gewoontes en gebruiken... Noem het voor nu een gezonde spanning, wie weet piep ik later wel anders! Een heel jaar lang niet te hoeven werken en de Machu Picchu maken blijkbaar veel goed. Gelukkig is mijn terugvlucht op elk moment aan te passen, maar voorlopig staat ie in december 2013 vanuit Paramaribo.

​

Dus nu ook hét moment om te zeggen dat ik een heleboel lieve vrienden ga missen. Jullie roepen wel allemaal dat ik daar geen tijd voor heb, maar dat geloof ik niet! De op-stap-avondjes met os vrollie, de diepgaande gesprekken samen of het gezwets wat nergens over gaat. De date-avonturen van de vrijgezellen onder ons en andere liefdesperikelen. De flauwe humor van bepaalde iemanden :) ik zal het allemaal enorm missen. En de kindjes die natuurlijk groeien als kool, wat ik in 2014 pas live kan zien. Of de baby's die begin 2013 geboren gaan worden en al bijna rondrennen tegen de tijd dat ik terug ben. Gelukkig hebben we gezichtenboek en kan ik ook meelezen met jullie avonturen. Ik ga wel vanalles doen, maar jullie zullen ook heel veel mooie en bijzondere avonturen beleven.



Ik ben heel blij dat ik de kans heb om deze prachtige reis te gaan maken met Maud. Ik ben echt een zondagskind met lieve ouders en lieve vrienden om me heen! Heb er super veel zin in en nog geen seconde spijt gehad van deze beslissing (alleen wat "waar-begin-ik-aan"-zenuwen zo hier en daar). Maar ik wil jullie hierbij even laten weten dat jullie allemaal geweldig zijn!. En bedanken voor al die lieve berichtjes dit ik gekregen heb!! Maak er allemaal een geweldig jaar van. Make your dreams come true. Ok, exept the one where you go to work naked....