10 februari 2013

​
El Chalten is een paradijs voor iedereen die van wandelen houdt. Ik ben zelf een avondje een berg opgeklommen om het uitzicht over 't dorp te bekijken. Omdat we toch iets actiefs wilden doen dachten we dat het een goed idee was om een fiets te huren. We konden in een busje weggebracht worden bij 'n meer (Lago Desierto) en vanuit daar terugfietsen. Dat hebben we geweten!! Het was 37 km schudden op een dirtroad met een mountainbike zonder vering. Geen zandweg, nee alleen maar stenen. Onderweg waren er 5 watervallen om te bekijken. Vier daarvan zijn we voorbij gesjeesd zonder ze gezien te hebben, de laatste heb ik gelukkig wel gezien. Maud niet, ze was nog te lam om die extra 800 meter naar die waterval toe te lopen.... We waren kapot aan 't end en hebben weer eens spieren ontdekt waarvan we nog niet wisten dat we ze hadden. Onze kontjes zijn nu 50 tinten blauw, maar wat zullen wij strakke benen en billen hebben na deze vakantie!



Vanuit El Chalten hebben een bus genomen naar Perito Moreno. Deze was helaas niet zo luxe als de bussen die we eerder hadden gehad. Geen toilet in de bus en geen eten inclusief. Gelukkig hadden we nog overgebleven pannenkoeken van ons ontbijt en 2 halve pizza's van de vorige avond in een doggybag. Dus een 12-urige busrit met koude pizza en pannenkoek! We wilden 2 of 3 nachtjes in Perito Moreno blijven om bij te komen van de busrit en om de omgeving te zien. Maar dit dorp is uitgestorven... dood en doodsaai. Dus maar weer de volgende bus genomen naar de grens om voor 't eerst Chili binnen te gaan. Dat klinkt simpel maar was het niet. We werden in een te klein busje met (niet zo fris ruikende) locals gepropt en moesten eerst stoppen bij de grens van Argentinië. In de rij staan, formulieren invullen, visum afstempelen, en weer het busje in naar de Chileense grens. Je zou zeggen dat deze 2 grenzen op hetzelfde punt liggen maar nee, ze liggen bijna 2 km uit elkaar (waardoor ik denk: van wie is het land in 't midden dan?) Vervolgens bij de Chileense grens weer in de rij staan, formulieren invullen, Chileens visum vragen, tassen door de scan, en dan nog wachten op de politie die het hele busje op z'n kop zet of we geen etenswaren meesmokkelen. Weer wat geleerd: voor een grensovergang moeten we 2-3 uur extra tijd inplannen.



Ook tijdens de lange busritten krijgen we regelmatig controle, ook al ga je geen grens over. Meestal zo'n 3 of 4 keer per busrit en dat komt op het volgende neer. Er komt een groot uitziende man met een intimiderend aantal wapens binnen en schreeuwt dat die de paspoorten en bustickets wil zien. Vervolgens graait ie in alle tassen en belt zo nu en dan met ‘iemand’ om iets te checken. Af en toe wordt er iemand de bus uitgestuurd met tas en al (meestal locals). Wij pakken onze paspoorten en na een blik van een halve milliseconde is het allemaal in orde... Sommigen blijven wel heel lang naar je paspoort kijken waardoor je toch wel een tikje nerveus wordt. En ik kan best een grote mond hebben af en toe, maar 'n kerel die een mitrailleur aan zijn riem heeft hangen, daar ga ik echt geen discussie mee beginnen!

Na aankomst in Chile Chico (Chili) hebben we 1 nachtje in een Hospedaje gelogeerd: een gezin wat een extra kamertje over heeft. We kwamen met z'n 3-en aan (we hadden een Japans meisje onderweg leren kennen) maar er was helaas maar plek voor 2. Geen probleem: knal die 2 bedden tegen elkaar en daar slapen we met ons 3-en wel in en we vragen gewoon korting. Ik denk: gezellig knus huisje, leuk om te zien hoe de mensen hier leven, kan ik ook mooi Spaans oefenen want ze kunnen hier geen Engels. Maar Little Princess Maud vond het minder “De kamer is echt te klein en rommelig en als ze geen wifi hebben dan word ik gek... 2 dagen zonder Facebook kan gewoon niet” Oke, hun hele huis was net zo groot als onze woonkamer in Veulen... en wifi of niet, ik was al blij dat we een bed hadden en een warme douche. Als je wilde douchen moesten we dat even doorgeven, dan ging de vrouw des huizes naar buiten om ergens een vuurtje in een boiler aan te steken. Ook hadden ze een fornuis wat nog op hout gestookt werd. Ik vond het super om dat te zien, en heb gemeld dat mijn oma zo'n zelfde fornuis had. Ze vroeg of ik zelf ook zo'n fornuis wilde later. Heb maar niet geantwoord dat deze dingen minstens 50 jaar niet meer gebruikt worden in Nederland...

Vanuit Chile Chico zijn we naar Coyhaique gegaan om vanuit daar de Catedral de Marmol te bezoeken: Verschillende eilandjes van blauw “marmer” waar je onderdoor kan varen. Maud had dit al een half jaar geleden gevonden en dit moesten we echt gaan bekijken. Het was ook inderdaad prachtig maar wel een omweg van een hele week om het uiteindelijk te zien. Van Chile Chico hadden we een 12-urige busrit voor de boeg of een 4-urige boottocht + kortere busrit. Die 2e optie maar genomen (ondanks dat Maud vaak zeeziek wordt) om vervolgens 4 dagen in Coyhaique te moeten blijven omdat er maar 2 keer per week een bus naar 't noorden gaat. Wat ook weer een gedoe was: de bus naar 't noorden van Chili kan niet door Chili rijden omdat er veel water, bergen en natuurparken liggen. Dus rijdt de bus de grens over naar Argentinie, dan naar 't noorden, dwars door het dorp Bariloche (waar wij naartoe willen maar niet uit mogen stappen... dus bye bye zwaai zwaai) en weer Chili in naar de stad Osorno. In Osorno hebben we weer 1 nachtje bij mensen thuis gelogeerd (ons prinsesje gaat er steeds meer aan wennen hahaha) en de volgende dag weer 4 uur in de bus terug naar Bariloche in Argentinie. Dus zomaar 6 stempels in mijn paspoort erbij in 2 dagen! Moet zo niet doorgaan want dan is mijn boekje wel erg snel vol. Dus we zitten nu eindelijk in Bariloche en gaan ons de komende dagen weer bezig houden met wandelen en fietsen in de bergen en raften.....





Zullen we er maar weer een vraagje ingooien? 
Numero Dos: We hebben een aantal lange busritjes over de beroemde Ruta 40 gemaakt: Met meer dan 5000 km de langste snelweg in Argentinië en zelfs een van de langste snelwegen over de hele wereld. Als je deze helemaal van noord naar zuid zou rijden, door hoeveel provincies kom je dan? Antwoord mag je mailen naar diediedie1980@yahoo.com