6 juli 2013

​​​

Een nieuw land, nieuw avontuur: Peru. En als eerste Cusco, de stad in Peru waar de meeste toeristen komen. Als je één rondje loopt over de Plaza de Armas heb je tien aanbiedingen voor toeristeninformatie, vijf voor massages, acht voor eetgelegenheden en nog eens zes voor het verkopen van allerlei prullaria. Het was de hoofdstad van het Inkarijk en daardoor zijn in de stad en de omgeving nog veel overblijfselen te zien, ondanks de Spanjaarden die in Cusco geprobeerd hebben om alles met de grond gelijk te maken. Het is ook de plek vanwaar iedereen naar Machu Picchu gaat, een van de 7 wereldwonderen. De Spanjaarden hebben Machu Picchu nooit gevonden, en is pas in 1911 ontdekt door een Amerikaanse ontdekkingsreiziger. De Inka's hebben zo'n enorm goede bouwtechniek gebruikt dat er een aantal Japanse wetenschappers nog ieder jaar hierheen komen om te leren hoe ze gebouwen aardbeving-bestendig kunnen maken. En toch is Machu Picchu aan het instorten: door de toeristen. Er is berekend dat er maximaal 1000 mensen per dag de ruines kunnen bezoekken. In werkelijkheid komen er 4000 per dag. De berg schuift nu ongeveer 1 cm per dag, maar de regering vindt de toeristeninkomsten belangrijker.

 

Afgelopen oktober heb ik Machu Picchu al van dichtbij kunnen zien. Ik heb even gedacht om nog een keer te gaan maar... Een normale prijsticket van Cuzco naar Agua Calientes (het dorpje vanwaar je naar Machu Picchu gaat) kost US$ 90 enkele reis. Dit is absurd hoog voor een treinritje van 4 uur en puur gemaakt om zoveel mogelijk geld af te troggelen van toeristen. De goedkopere, reguliere treinverbinding is alleen toegankelijk voor Peruanen zelf en er is geen andere manier mogelijk om naar Machu Picchu te komen behalve lopen (Inka Trail). Ook de Inka Trail is tegenwoordig rond de US$ 450 p.p. Dus ik dacht, die ruine ziet er na een half jaar vast nog hetzelfde uit, laat maar.

 

Ik heb daarom een tour naar de Sacred Valley geboekt om toch wat andere Inka-ruines te bekijken. Vlak voordat we in bij de ruines aankomen, rijden we door Ciudad de Dios wat ‘Stad van God’ betekent. We kijken snel rond, maar hij is niet thuis (en ook al even niet thuis geweest). De bus stop zo ongeveer om het half uur bij een punt waar mensen gebruik konden maken van het toilet. Héél toevallig waren daar ook net zo´n tweeduizend Peruaanse vrouwtjes die héél toevallig hun handelwaar (lees: gebreide Peruaanse mutsjes, gestreepte hippiebroeken, Peru-mokken, schunnige beeldjes, Lamawollen sokken, Alpalcawol-sloffen en een heleboel andere meuk) juist aan jou wilden verkopen. Zodra de bus stopt komen ze van verre aangerend en schreeuwen allemaal: Amiga, amiga! Look! Buy! Verry cheap! Buiten dat was het een mooie trip.

 

Verder heb ik ook weer mijn eerste Inka Kola weer gehad, een knalgeel drankje wat smaakt naar bubblegum. Peru is het enige land waar een andere drank populairder is dan Coca Cola. En Peru is het enige land waar in de Mc Donalds ook een andere drank (Inka Kola dus) verkocht mag worden naast Coca Cola. In Peru eet men ook cavia – cuy genaamd. En wel zo´n 65 miljoen cavia´s per jaar. Het grappige is dat in de Kathedraal in Cusco een schilderij hangt van het laatste avondmaal.... Jesus en z'n makkers eten cavia! Het moet blijkbaar als konijn smaken maar ik heb het nog niet geprobeerd. Ik hou niet zo van complete dieren op mijn bord die me aankijken, en helaas is er geen cuy-hamburger of filetlapje te krijgen. Wat ik wel weer heb geprobeerd is de beroemde Pisco Sours: een heerlijk alcoholisch drankje met een rauw ei. Klinkt vies maar smaakt prima.
 

Ik had nooit gedacht dat ik dit zou schrijven, maar voor het eerst in 5.5 maanden reizen had ik er genoeg van. Ik was er echt helemaal klaar mee. Elke 3 dagen naar een andere plek verhuizen, busritten van 15 uur waar je amper slaapt, de altijd aanwezige drukte op straat. Steeds weer alert blijven op zakkenrollers, weer binnen blijven omdat het al donker is en niet veilig als meisje alleen, weer wat verkeerd gegeten en mijn buik weer overstuur. (tussenstand is -8 kilo en heb een riem gekocht voor de afzakkende broeken). En de leuke dingen die ik deed konden me ook even niet boeien. Weer een Inka-ruine, weer een mooie waterval, het zal allemaal wel. Overduidelijk reismoe dus. En dan pak je dus een vakantie in je vakantie.En daarom naar Huacachina gegaan, een prachtige oasis midden in de woestijn. En 5 dagen gebleven om even uit te rusten. Twee boeken uitgelezen, wat foto's uitgezocht, pisco sours gedronken, ontdekt dat er patience op mijn laptop zit (yaaay!) en nogmaals uitgerust.... en 5 dagen geen toeristische attractie gezien. En toen kon ik er gelukkig weer tegenaan. De volgende stop werd Lima, waar ik vorig jaar ook al ben geweest. Ik kan de stad het beste beschrijven als de Bijlmer van Zuid Amerika. Dus je snapt, 2 nachtjes was genoeg. Heb nog een biertje gepakt met onze gids van vorig jaar en weer de volgende bus geregeld. Ondertussen zit ik al een maand of 3 in het koude weer, dus tijd voor wat zon om de slippers weer uit de tas te halen!